Affiches aan het raam van je appartement?

1. In eerste instantie moet in de statuten worden nagegaan of daar een verbod of enige andere bepaling omtrent publiciteit is opgenomen. De statuten voorzien immers vaak dat bewoners van het gebouw hun ramen, terras of tuin vrij moeten houden van affiches, reclame en dergelijke. Dit met de bedoeling om het uitzicht van het gebouw eenvormig te houden.

In sommige appartementencomplexen gaat men zelfs verder en wordt aan de bewoners opgelegd dat zij enkel voor één welbepaalde raamdecoratie mogen kiezen. Bijvoorbeeld: enkel witte rolgordijnen zijn toegelaten, geen andere kleuren of soorten.

Wanneer men zich geconfronteerd ziet met een verbod in de statuten, zit er meestal niets anders op dat dit te respecteren… Uiteraard staat niets in de weg dat u hierover in dialoog treedt met de andere mede-eigenaren en, ondanks het verbod, toch om goedkeuring vraagt. Mocht u zich echter niet kunnen verzoenen met de verbodsbepaling in de statuten is het evenwel een optie op dit aan te kaarten op een Algemene Vergadering en de andere mede-eigenaren ervan proberen te overtuigen (met de juiste meerderheid…) om dit punt in de statuten te herzien. Indien er geen verbodsbepaling in de statuten werd opgenomen, is publiciteit dus in principe toegelaten. U moet hierbij echter steeds nagaan of u zich daarmee niet schuldig maakt aan bovenmatige burenhinder op basis van artikel 544 van het Burgerlijk Wetboek…

Immers, wanneer we spreken over (verkiezings-)publiciteit duidt dit niet enkel over een poster aan het raam. Wanneer een bewoner van een appartement het bijvoorbeeld nodig vindt om op zijn privatieve terras grote houten verkiezingspanelen te plaatsen, moet de zaak toch anders worden bekeken. In dergelijke gevallen kunnen de panelen de andere bewoners hinderen of zelfs zorgen voor overlast bij het parkeren… Ondanks het feit dat publiciteit volgens de statuten toegelaten zou zijn, is het uiteraard van belang dat de rechten van uw medebewoners niet worden geschaad door het plaatsen van publiciteit.
Bovendien kan men van geval tot geval na gaan of het rigide toepassen van een verbod wel redelijk is. Indien er een publiciteitsverbod geldt, kan men bijvoorbeeld argumenteren dat men vooral bestendige “vervuiling” van uitzicht heeft willen vermijden. Een tijdelijke publiciteit in verband met verkoop of verhuur is zoals gezegd … tijdelijk…

Men schiet daar het oorspronkelijke doel voorbij …

2. Bovendien dient men stil te staan bij de eventuele vergunningsplicht die speelt voor het plaatsen van publiciteitsborden, slechts in enkele situaties is dit namelijk vrijgesteld van stedenbouwkundige vergunning. In principe zijn alle vrijstaande uithangborden vergunningsplichtig op de luttele gevallen in het vrijstellingsbesluit voorzien na relevante gevallen : bij bevestiging aan een vergund gebouw van niet-lichtgevende uithangborden, met een totale oppervlakte van maximaal 4 vierkante meter; publiciteitsinrichtingen aangebracht op een onroerend goed waarbij wordt bekendgemaakt dat dit goed te koop of te huur is, op voorwaarde dat de totale maximale oppervlakte niet meer bedraagt dan 4 vierkante meter en dat de publiciteitsinrichting ten laatste 14 dagen na de verhuring of verkoping wordt verwijderd,…). Terzake spelen eventueel ook strengere eisen opgelegd in een provinciale of gemeentelijke stedenbouwkundige verordening.